Barszcz jest rośliną dwuletnią lub trwałą o wysokości 30-150 cm.
Barszcz rośnie pospolicie na wilgotnych łąkach i zaroślach na niżu środkowym i południowo-wschodnim, czasem w górach. W kraju rośnie zbliżony gatunek barszczu łąkowego Heracleum sibiricum (o płatkach żółtawozielonych).
Barszcz jest zapomnianym warzywem niegdyś powszechnie używanym od Europy po Kamczatkę. Gotowane młode liście i łodygi (wiosna-lato) dają smaczną zupę tzw. barszcz przypominający wg Rosjan rosół z kury. Starsze są już mniej smaczne. Można ich używać również jako dodatku do potraw i innych ziół. Z delikatnych liści po ugotowaniu w osolonej wodzie można robić sałatki. Surowe pędy można jeść również na surowo, ale są już mniej smaczne. Na wschodzie z ogonków liściowych przyrządzano delikates: wiązano w ciasne pęczki i suszono na słońcu aż zrobiły się żółte a na ich powierzchni krystalizowała się cukrowata substancja. Korzenie barszczu są jadalne po ugotowaniu (jak okopowe).
