Jak otrzymuje się szafran?
Szafran to przyprawa uzyskiwana z krokusów. Są to 30-50 cm-owe kwiaty wyrastające z bulw. Mają fioletowe płatki, a w środku 3 słupki o kolorze czerwono-pomarańczowym. Właśnie z tych słupków uzyskuje się przyprawę. Nie jest to jednak proste. Słupki należy zebrać wczesnym rankiem, kiedy kwiaty się otwierają, a wszystko odbywa się ręcznie. Następnie są one suszone. W trakcie tego procesu tracą ok. 80 % swojej pierwotnej wagi, zmieniają barwę na brunatnoczerwoną oraz zyskują charakterystyczny zapach. Co ciekawe, aby otrzymać 1 g przyprawy potrzeba aż 200 kwiatów. To sprawia, że cena szafranu jest tak wysoka.
Pojawienie się szafranu
Pierwsze wzmianki o szafranie pochodzą z roku 3000 p.n.e. Znaleziono je w egipskich papirusach medycznych, gdzie szafran został opisany jako lek na schorzenia oczu. Jako roślina ekskluzywna, stosowany był głównie przez kapłanów i faraonów.
W formie przyprawy pojawił się jednak w antycznej Persji. Stamtąd też wywodzi się jego nazwa. Arabsko-perskie słowo az-zafaran oznacza jednocześnie żółty kolor oraz nitkę. Obecnie szafran uprawiany jest na dużą skalę w regionie Morza Śródziemnego jak i w krajach Bliskiego Wschodu. Przyjmuje się, iż najlepszy jakościowo to ten, który pochodzi z hiszpańskiej wyżyny La Mancha. Charakteryzuje go wyśmienity zapach łączący nuty: lukrecji, grzybów, drzewa sandałowego, dymu i pieprzu. Według znawców szafran pochodzący właśnie z tych rejonów ma najcenniejszy smak, aromat i barwę i wart jest swej ceny tysiąca dolarów za kilogram.
Szafran jako przyprawa
Występuje w dwóch formach (przy czym bardziej pożądana jest ta druga): jako proszek oraz w postaci nitek.. Dobry szafran powinien charakteryzować się:
*jaskrawo-pomarańczowym kolorem
*silnym aromatem
*ostrym i lekko gorzkawym smakiem
*mieć nie więcej niż rok
Przyprawę można stosować do barwienia ryżu, zup, do potraw mięsnych i rybnych.
