Szczypior, którego pełna nazwa brzmi czosnek szczypiorek, znany był już w czasach starożytnych. Aktualnie spotykany jest zarówno w stanie dzikim, jak i na plantacjach i w ogrodach niemal na całym świecie. Najszerzej występuje m.in.: w Azji, Ameryce Północnej i Europie.
Powszechnie znany i ceniony szczypiorek jest byliną, która tworzy zwarte kępy dochodzące do 25 cm wysokości. W skład wspomnianych kęp wchodzą liście oraz pędy kwiatostanowe.
Roślina ta posiada wiele cienkich cebulek, które łączą się w znajdującym się pod ziemią kłączu. Jej jadalne liście są rurkowate i ciemnozielone, natomiast kwiaty są fioletowe lub różowe.
Uprawa szczypiorku rozpowszechniła się na naszych terenach głównie w XVI wieku, a to za sprawą jego wyjątkowych walorów smakowych i prozdrowotnych. Szczypior jest rośliną leczniczą, której liście zawierają m.in.: karoten, sód, wapń, potas, fosfor i żelazo. Gromadzą też w sobie spore ilości witaminy C oraz B2. Roślina ta skutecznie wzmaga apetyt, obniża ciśnienie i poprawia trawienie.
Drobno pokrojony szczypiorek tak naprawdę spełnia rolę przyprawy. Idealnie nadaje się np. do przeróżnych zup, sałatek, jajecznicy, gotowanych i pieczonych ziemniaków. Można go też dodać do twarożków, omletów czy maseł smakowych. Warto pamiętać, że liście szczypioru dodajemy do wcześniej przygotowanego dania, gdyż w wysokiej temperaturze szybko tracą swoje walory smakowe.
