Pandan pochodzi z tropikalnych regionów Azji. Ponieważ w naturze rośnie na terenach okresowo zalewanych, wykształcił korzenie podporowe utrzymujące roślinę nad powierzchnią wody.
Pandan wymaga stanowisk jasnych, ale osłoniętych przed bezpośrednim nasłonecznieniem, o dużej wilgotności powietrza. W naszych warunkach możemy go latem wynieść na zewnątrz, a zimą postawić w widnej lecz chłodnej części naszego mieszkania. Temperatura nie może jednak spaść poniżej 15 0C (w temperaturze poniżej 12 0C roślina ginie). Najlepszym podłożem do uprawy pandana jest mieszanka ziemi liściowej z torfem i gliną lub gliniastą ziemią darniową. Nie mając możliwości ich zdobycia, kupujemy standardową ziemię do kwiatów i jeśli to tylko możliwe dodajemy garść ziemi gliniastej. Na spodzie doniczki konieczna jest warstwa drenażowa. Jest to roślina łatwa w uprawie. Podlewamy ją umiarkowanie, w sezonie wegetacyjnym nawozimy, jak inne rośliny zielone.
Liście pandana mają zastosowanie w kuchni indonezyjskiej, malezyjskiej i tajskiej. Nadają potrawom (głównie ryżowi i curry) specyficzny wyraźnie orzechowy aromat. Liść pandanu używany jest także jako dodatek do deserów. Używa się ich zazwyczaj w formie świeżych podartych na paski kawałków zawiązanych na węzełki. W świeże liście pandanu zawija się także niektóre smażone potrawy (np. kurczaka).
